ЛИЦЕ - ЛИК.. Љубица Поповска

 

Вистина плисната
со радост и бол
- потоци што се вијат.

Денот расте,
тврда корка земја
- жедни песоци што
ја пијат.

Разбуден зрак - ден,
коси, пролетни тревја
птици во очи се кријат.

Надеж
ден, година живот значат
и илјада еха желни
наоколу што се зрачат.

Рак- рана спомени
ветрови однесени.
Разголени души со
груби раце,
- очи без плам,
чекори ветрот со
болка отсечен,
чекор- разголен бран!

      Автор: Љубица Поповска