СЕЛИДБИ.. Љубица Поповска

 

Моите мисли
- птици на дланки
околу мене облетуваат
во сонливото соѕвездие
измешано со воздишките
утрински
за иднината и метаморфозата
на животот.
Срцето бедем го јакнев
за разделбите полесни
да ни бидат
ние заробениците во
зеницата на татковината.
Се прашував на која страна
од светот ќе одлутаме
и чекорот наш ќе го
закотвиме за подобар видик
на породот,
а нас косата ќе ни обеле од
здивот на ветрот туѓински.

Ќе ги зачуваме ли името,
презимето, корените прадедовски
запишани во меморијата на
новите огништа.
Сомнеж ги нагризува усните,
сивило - магла оставаме
зад себе
гледајќи визија и виделина
напред!

Проклетство на селидбите!!!

       Автор: Љубица Поповска