НЕМИР.. Љубица Поповска

 

Се вовлекол во душата
и како ветер
удира по спомените,
не’ занесува во едно
минато време кога
мирот како спокој
царуваше со нас.

Немирот навлегува во нас и
како тагата на изгубениот
ветер по беспаќата
на кои се изгубивме во
животот.
Шкрипи ко селско тркало
по макадамите.

Но и немири како откинати
воздишки од градите,
како крик на болот што се
наталожил во душата
за неостварените надежи и
закопаните сонови.

Немир како изгубен ветер
есенски
кој талка по булеварите и
размава по голите гранки
на дрвјата и
развевајќи ги паднатите лисја
каде ќе стигни во својот бес.

И во тие мигови каде да се
засолнам
ако не’ во насмевката на твоите
зборови и
топли прегратки мајко!!!

Од најновата збирка “ Немири”- како Уводна песна
Автор: Љубица Поповска