Сеќавања кон мајка ми.. Suzana Suzi Kristina Đoruševska

 

Превртувајќи ги шкафовите, во потрага на чедо
 од знаење
ја побарав виделината изрезбана од болни изречености.
На погледи, таги... двоумења... што срцето ги оставило
од ситото на преостанатото искриче на сеќавање.
Се потпрев на стапчето од баба ми... миличката,
 ме гушеше
со сиромашниот здив и шеќерчињата во пазувата...
 ѝ благодарам!
Го заслужив тоа ко најмила внукичка... слушајќи
 непрекинато
од историјата на мајка ми ко слатката внукичка
 без инает.
Прашања, разни издишувања... крцкаше воздухот
 од преломи
низ години и двоуми... раскажувања... едно те исто
 на баба ми!
Сплетена беше со плетенки... црвена во лицето и
 тркалезна,
умилна и единствена...­­­­ТОА Е МАЈКА МИ! ВОЛШЕБНА САМОВИЛА НА
 ДОБРОТО...
Со многу дарби ко во бајки, така ја темелеше.
Што да ти пренесам од неа, зборови што не ги послуша...
”Живеј добар живот, искористи ја младоста, со солзи
 радосници,
топло лепче и здив мајчин благодатен”