Erërat e jetës.. Silvana Çekiçi Rodi

 

I dua erërat që fryjnë në jetë
Më bëjnë të  ëndërroj
Flladi pranveror më ledhaton
Petalet e luleve shpërndan , aroma e tyre ndihet kudo
Për erën e jugut që sytë lotojnë
Pëshpëritjet e shpirtit bëhen re
Shpërndahen horizontit të pa anë
Erërat e ftohta të veriut
Ku faqet  kuqëlojnë , buzët tharë nga thëllimi
Zë i mekur prej të ftohtit ka marrë arratinë
Erërat e jetës nuk kanë kohë, fryjnë gjithmonë
Janë stuhi, furtuna,uragane   ciklone,  tajfune.
Përballesh në  rrugë, oqeane, male, fusha ,qiellit të  pafund
Të përplasin me gjithë fuqinë e tyre,
Rëzohesh...por gjen forcë dhe ngrihesh përsëri
Sfidat mundohesh ti fitosh  me energjinë e  brendëshme që shpirti gjeneron
Erërat janë lëvizje...eksperimenton shtigjet e jetës
Fuqia e tyre depërton në çdo zemër
Erërat fryjnë mbi mullinjtë e jetës
Fuqia e tyre ndriçon çdo errësirë

Autori  Silvana Çekiçi Rodi