Yaşlandıkça.. Caroline Laurent Turunc

 

Yaşlandıkça, güneş ışığı aklıma düşüyor!
   Sen büyülü kumsalın yankısısın”
   Düşünce ;  nehirlerde ayın gölgesi
   Uzak bir ülkede olduğum mevsimler
   Her şey sessizliğe gömülür.

   Ve kollarımı bir haç gölgesinde açıyorum!
   Seni yaralı bir kuş gibi taşıyorum
   Kaç kez öptüm seni sonsuz gökyüzünün altında
   Sonsuz bakışlarla
   Her rüzgarın esintisine sardım tenini..
   Bahçedeki yaprakların hışırtısıyla!

   Bazen kendime şimdi ölmeli miyim diye soruyorum.
   Eğer beni düşündüğünde daha sonra geri dönersem
   Üzerinde sarı yapraklarla, düşmüş yüzyıldan bıkmış
   biraz rüzgarla, daha çok ağaçla, daha yeşil vadilerle

   Ey taptığım kadın, sevdiğim sultan.
   Nehirler sevilirken anılar alevler içinde yanar
   Ölmeyecek şeylerin çoğu sadece gözbebeklerindeki anılardır.
   Nefesin, dizlerin, ellerimdeki yerin
   Dağa ne kadar çok tırmanırsam, nehirde o kadar çok yüzüyorum.

   Gittiğim halde gitmeyenlerdenim..
   her sonbaharda yalın ayak yürürüm
   Ve şimdi güneş batacak, uzakta başka bir dar yolun başlangıcıyla
   Toz boğuk uğultularla havalanırken, yine sessizce geleceğim sana...
    14/09/2021 / PARİS
Caroline Laurent Turunc
#caroline_laurent_turunc