(НЕ)РЕАЛНА СЛИКА.. Ivanka Todorova Milosevska

 

Пред себе гледам

омраза и злоба,

конфликт, караници.

Кој ќе ја плати оваа глоба

за сите претрпени стравови наши?

Со внимание го следам

секој ваш чекор,

во вашите погледи

препознавам одбивност, прекор.

А однадвор се е украсено

со најлуксузен декор.

Да го направам ли првиот чекор?

Да ви кажам да застанете?

Оваа наша реалност

е како бестежинско измачување,

како безгласно непочитување,

како безнадежно спротивставување.

Оваа слика пред мене што ја гледам,

оваа болка во градите што ја кријам,

оваа лудост од која постојано бегам

како жив песок со себе ме носи,

ме повлекува со моите нозе боси.

Цврсто за дрвото се стегам,

ама немоќна сум,

па на крајот сосема се предавам.

Нека ме носат брановите на немирот,

оваа (не)реална слика и така не е моја.

Во неа не препознавам ниту една своја боја.

Иванка Тодорова Милошевска

______________________________________

(NOT) A REAL IMAGE

I look ahead

hatred and malice,

conflict, quarrels.

Who will pay this fine

for all our fears suffered?

I follow him closely

every one of your cakes,

in your eyes

I recognize repulsion, rebuke.

And from the outside everything is decorated

with the most luxurious décor.

Should I take the first step?

Tell you to stop?

This is our reality

is like weightless torture,

as silent disrespect,

as a hopeless opposition.

This picture in front of me that I see,

this chest pain I'm hiding,

this madness from which I keep running

like quicksand carries me,

pulls me with my bare feet.

I cling tightly to the tree,

but I am powerless,

so in the end I completely surrender.

Let the waves of unrest carry me,

this (un) real picture and so is not mine.

I do not recognize any of my colors in it.