САМО СО ПЕСНАТА.. Љубица Поповска

 

Ако ја напуштам поезијата,
ако ја снема песната,
зариена ќе биде надежта
како на насуканите китови
кои ја изгубиле смислата за
орјентација.
Насмевката моја исушен лист
ќе биде.
Гласот ќе ми ечи ко ѕвоно скршено,
полно презир ќе биде.
Рацете бестелесно ќе ми лебдат
кон ѕвездите.
Очите, стравот на бисерните школи
ќе го носат.
Залутани ветришта ќе ме фрлаат
по плочниците на улиците.
Плачот мој ќе крвари во снегот
што копни.
Како птица без крилја ќе бидам,
без поглед, визија, видик.
Што ќе правам јас без широчината
на песната.
Бури ќе беснеат во мене!

Затоа останувам со песната
и поезијата.
Само со нив Триумф ќе славам  
над замаглените и зачадените
предели!!!

      Автор: Љубица Поповска
       Од збирката во припрема” Меѓа на животот”