A Ka Shpresë Për Njerzimin?!!.. Donika Meta Gjura

 

Sa i trishtë ishte mëngjesi,
Kur në klan dëgjuam lajmin,
Ç'paska qënë kjo orë e zezë,
Në Tetovë u dogj spitali..

Ahh, covid qofsh i mallkuar,
Të sëmurët për t'kuruar aty,
Me t'dashurit e tyre të malluar,
Ç'do ditë prisnin t'bëhen mirë..

Por kështu nuk deshti fati,
Të dalin t'gjallë e me shëndet,
Gjithë godina u përfshi n'flakë,
Me t'sëmurë e personel..

Të trishtuar nëpër shtretër,
Vdekjen aty e panë me sy,
Të 14 - të në zjarr u tretën,
U shkrumuan e u bënë hi..

Moj Tetovë motër Dardane,
Ndër shekuj e larë me gjakë,
Bijtë e bija të kësaj nëne,
T'mirën t'keqen kemi bashkë..

A ka shpresë për njerzimin?
Me jetuar pa frikë n'ktë Botë?
Me i thënë STOP! Trishtimit,
E kërkush t'mos derdhë më lot?

M'thuaj pra o njeri shpirt keq
Ti që ajrin po na helmonë,
Ty që po i hap gropën vetes,
All- llahu ferrin po t'siguronë!

Ngushëllimet e mia të përzemërta për të gjithë familjet që humbën të dashurit e tyre në këtë tragjedi..Ooo Zoti ynë na fal nëse gabojmë! Me dhimbje në shpirt e lot në sy jemi e gjithë shqiptaria pranë jush Tetova jonë e dashur pas kësaj paçit bekime e qofshi nën kujdesin e Zotit AMMIN!


Donika Meta Gjura
D.10.09.2021!