ДОМОТ НА СРЦЕТО.. Љубица Поповска

 

Во хоризонтот на мојот
сон
на меките падини од
срцето
пладнуваше катаден.
Бевме исполнети со трепетни
мигови на среќа,
твојата прегратка,
сиот мој свет,
твоето срце
- мојот дом.

Сега крвари новиот поглед
на месецот
заплеткан во голите ветки
на името и ликот оттуѓени.
Во чевлите на брегот останаа
здиплени спомените заедно со
изгубениот дом на срцето.

Сега, една мисла, еден бран
од новиот живот се стреми
кон небото
од чистотата на синилото
да му земи
изморен од матната морска
пена
во подножјето на кајчето
на животот.
И тој бран морски освежен
ќе го донесе новиот
дом на срцето.

         Автор: Љубица Поповска